Lokalizacja: Rozbitek | Architekci: Michał Golusiński, Magdalena Raczkowska-Ziajska | Współpraca: arch. Karolina Grzęda, arch. Jakub Stroiński, arch. Agata Zych | Powierzchnia: 1000 m2
Budynek zlokalizowany jest w jednym z zespołów pałacowo-folwarcznych w Wielkopolsce. Stanowi on uzupełnienie istniejącej zabudowy podwórza folwarcznego i swoją formą nawiązuje do sąsiadujących budynków, jednocześnie stanowiąc ich nowoczesną interpretację.
Projektowany budynek jest dwukondygnacyjny z częściową antresolą nad drugą kondygnacją (znajdującą się w przestrzeni poddasza użytkowego). Odniesienie do tradycyjnej formy nie jest bezpośrednie. Zachowano skalę i proporcje budynków istniejących, wykorzystując takie same materiały (cegła, dachówka). Zastosowano skromne odniesienie do detalu architektonicznego istniejących budynków w postaci gzymsu pod okapem oraz łukowych nadproży okiennych. Gzyms międzykondygnacyjny został zamarkowany pionowym ułożeniem cegieł. W detalu dążono do nadania ducha współczesności poprzez wykonanie ramki ościeżnicowej w oknach pierwszego piętra oraz wykonania nadproży łukowych i gzymsu międzykondygnacyjnego jako zlicowanych z murem. W tradycyjną formę wpleciono nowoczesne w wyrazie pasy szklano-panelowe, które stanowią podkreślenie funkcji wewnątrz budynku – wejścia głównego oraz sali dydaktyczno-wystawienniczej parteru. Wszystkie nowoczesne dodatki wyodrębnione są kolorem grafitowym, które konstrastują również z ceglaną elewacją poprzez swoją odmienną fakturę.
Projektowany budynek jest dwukondygnacyjny z częściową antresolą nad drugą kondygnacją (znajdującą się w przestrzeni poddasza użytkowego). Odniesienie do tradycyjnej formy nie jest bezpośrednie. Zachowano skalę i proporcje budynków istniejących, wykorzystując takie same materiały (cegła, dachówka). Zastosowano skromne odniesienie do detalu architektonicznego istniejących budynków w postaci gzymsu pod okapem oraz łukowych nadproży okiennych. Gzyms międzykondygnacyjny został zamarkowany pionowym ułożeniem cegieł. W detalu dążono do nadania ducha współczesności poprzez wykonanie ramki ościeżnicowej w oknach pierwszego piętra oraz wykonania nadproży łukowych i gzymsu międzykondygnacyjnego jako zlicowanych z murem. W tradycyjną formę wpleciono nowoczesne w wyrazie pasy szklano-panelowe, które stanowią podkreślenie funkcji wewnątrz budynku – wejścia głównego oraz sali dydaktyczno-wystawienniczej parteru. Wszystkie nowoczesne dodatki wyodrębnione są kolorem grafitowym, które konstrastują również z ceglaną elewacją poprzez swoją odmienną fakturę.
